Wilskracht

In april van dit jaar hadden we nachtvorst. En daarna hadden we week na week regen. Het heeft enorme impact gehad op de groei en bloei van de planten. We weten dat een druivenplant sterk is. Een krachtige overlever die tegen een behoorlijk stootje kan. ’t Is bijna onkruid. Gelukkig maar en met een beetje hulp helpen wij de plant zijn wilskracht in de groei van de druiven te stoppen en niet alleen maar in ‘omhoog groeien’.

Afgelopen week zagen we her en der een tweede bloei. Het komt voor ons te laat want het zal dit jaar geen fruit geven waar we wat mee kunnen. Maar het is wel typerend voor de wilskracht van de druif.

We gaan verder met het fruit dat uit de eerste bloei komt. Maar daar moeten we wel keuzes in maken. Om de energie te richten op de mooie druiven. En om te voorkomen dat we straks druiven hebben met te weinig suiker en waar we niks mee kunnen.

Elke ogenschijnlijk mooie tros eraf knippen doet een beetje pijn. En de aanblik van een berg jonge trossen in een kliko is een beetje droevig. In afgelopen jaren zijn we met deze selectie wat (te) voorzichtig geweest. Dingen veranderen doet pijn, denk ik dan maar.

En dus gingen we vrijdag ‘trossen dunnen’, zoals dat heet. Terwijl de rest van de groep de solaris oogstte. In de regen. Ook zoiets: het romantische beeld van oogsten heeft zon, korte broeken en een natte lunch. Wij droogden even op met een warm kopje koffie. Verschil moet er wezen 😉

Zaterdag was het Open monumentendag. Een heerlijke dag met ongeveer 100 bezoekers die we konden rondleiden en kennis laten maken met onze wijnen. En dankzij de hulp van Joost en Dianne was het weer een succes !

En zondag realiseerde ik me dat we vrijdag en zaterdag vergeten waren de suzuki-vliegen te tellen. We houden de populatie op die manier in de gaten. Gelukkig zien we ook (nog?) geen geïnjecteerde druiven met eitjes erin. Het zou mooi zijn als ons dat bespaard blijft dit jaar. Het tellen deed ik zondag, met mijn jongste dochters. Zij weten inmiddels ook hoe het werkt. Mooi toch ?